สถาบันแห่งชาติโซริกชูซุม (National Institute for Zorig Chusum)

สถาบันแห่งชาติโซริกชูซุม (National Institute for Zorig Chusum)

สถาบันแห่งชาติโซริกชูซุม (National Institute for Zorig Chusum) ตั้งอยู่ในทิมพู (Thimphu) และตราชิยังเซ (Trashi Yangtse) ก่อตั้งขึ้นโดยรัฐบาลภูฏานในปี 1971 เพื่ออนุรักษ์และส่งเสริมศิลปะแบบดั้งเดิมในภูฏานสมัยใหม่ ในสถาบันแห่งชาติโซริกชูซุมนี้มีการสอนทักษะทั้ง 13 แบบให้กับนักเรียน

คำว่า “โซริกชูซุม” (Zorig Chusum) มีความหมายตามตัวอักษรว่า “งานหัตถกรรมสิบสามชนิด” งานศิลปะทั้งสิบสามรูปแบบนี้ได้แก่ การวาดภาพแบบดั้งเดิม (Lhazo), การปั้นรูป (Jinzo), การแกะสลักไม้ (Shagzo), การเขียนอักษร (Yigzo), การทำกระดาษ (Dezo), การหล่อทองแดง (Lugzo), การปักผ้า (Tshemazo), การทอผ้า (Thagzo), การทำงานไม้ (Parzo), การก่อสร้าง (Dozo), การสานไม้ไผ่และหวาย (Tshazo), การทำงานทอง/เงิน (Trozo), และการตีเหล็ก (Garzo)

มีความเชื่อกันทั่วไปว่ารายการทักษะเหล่านี้ได้รับการกำหนดขึ้นอย่างเป็นทางการในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 ในรัชสมัยของผู้ปกครองชั่วคราวคนที่ 4 เดซี เทนซิน รัปเก (Desi Tenzin Rabgye) ซึ่งได้รวมศิลปะทุกอย่างที่จำเป็นต่อกฎหมายศาสนาและการปกครองที่พัฒนาโดยชาบดรุง งาวัง นัมเกล (Shabdrung Ngawang Namgyel) ผู้ที่มอบเอกลักษณ์อันโดดเด่นให้กับภูฏานที่แยกออกจากวัฒนธรรมและรากฐานทิเบตกระแสหลัก

ศิลปะและหัตถกรรมดั้งเดิมของภูฏานได้รับอิทธิพลจากพุทธศาสนาและในที่สุดก็กลายเป็น “ดั้งเดิม” และได้รับการยอมรับว่าเป็นศิลปะที่สะท้อนถึงไม่เพียงแค่ความรู้สึกและอารมณ์ทางศิลปะเท่านั้น แต่ยังสะท้อนถึงลักษณะทางวัฒนธรรมของสังคมอีกด้วย โซริกชูซุมหรืองานหัตถกรรมทั้งสิบสามเป็นตัวอย่างที่เป็นเอกลักษณ์ของศิลปะภูฏาน ไม่เพียงแต่เป็นสิ่งของที่ใช้ประโยชน์หรือประดับตกแต่ง แต่ยังเป็นสื่อสารผ่านสัญลักษณ์ในงานออกแบบอีกด้วย สถาบันแห่งชาตินี้ให้การฝึกอบรมแก่นักเรียนแต่ละคนเป็นเวลา 4-6 ปี ผลิตภัณฑ์ที่สร้างขึ้นในสถาบันนี้สามารถพบและซื้อได้ในตลาดของทิมพู